Το τρίτο βιβλίο της σειράς με τον ψυχολόγο-profiler Σεμπάστιαν Μπέργκμαν, ο οποίος στο συγκεκριμένο δεν παίζει και πολύ μεγάλο ρόλο στη λύση του μυστηρίου. Αντίθετα, ενώ εξελίσσεται μια ανατριχιαστική υπόθεση, που οδηγεί σε πολύ υψηλά κλιμάκια, παρακολουθούμε τον Μπέργκμαν να κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει κοντά του την κόρη του, Βάνια, ακόμη και σαμποτάροντας τα όνειρά της. Άλλη μια απάνθρωπη πτυχή του Σεμπάστιαν, ο οποίος όμως πλέον είναι λιγότερο μαζεμένος απέναντι στις γυναίκες και έχει στραφεί αποκλειστικά στην προστασία της κόρης του από την ίδια τη ζωή, πνίγοντάς την ενώ ταυτόχρονα φοβάται μη μαθευτεί η πραγματική τους σχέση.

Στο Γέμτλαντ της βόρειας Σουηδίας δυο φίλες ανακαλύπτουν έναν ομαδικό τάφο έξι ανθρώπων, εκ των οποίων οι δύο παιδιά. Ποιοι ήταν; Ήταν οικογένεια; Ποιος τους σκότωσε και γιατί; Ταυτόχρονα, μια γυναίκα, πρόσφυγας από το Πακιστάν, ξεπερνώντας τα ήθη και την κλειστή νοοτροπία της χώρας της, απευθύνεται σε έναν δημοσιογράφο για να τη βοηθήσει να βρει τον εξαφανισμένο από χρόνια σύζυγό της. Αυτή είναι η αρχή μιας κλιμακούμενης ιστορίας που αποκαλύπτει πόσο σάπιο μπορεί να είναι ένα σημαντικό διοικητικό κέντρο, όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, εφόσον εμπλέκονται ακόμη και υποψίες για τρομοκρατικά χτυπήματα. Ο κλοιός σφίγγει αργά και βασανιστικά, οι ένοχοι αποκαλύπτονται ένας ένας και το τέλος δε θα αφήσει κανέναν από τους χαρακτήρες ίδιο όπως στην αρχή.

Τελικά όντως η παρανοϊκή Ελινόρ θα βλάψει τον Σεμπάστιαν όπως το υποψιαζόμουν, δε φανταζόμουν ποτέ όμως τον τρόπο που διάλεξαν οι συγγραφείς. Και φυσικά, το απονενοημένο της διάβημα ξεκινάει ένα ντόμινο εξελίξεων που φέρνουν τη Βάνια, ναι, τη Βάνια, όλο και πιο κοντά σε μια τραγική αλήθεια που ούτε καν υποψιαζόταν, μιας και ο πατέρας που γνώρισε μπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο. Την ίδια στιγμή εξελίσσονται και οι σχέσεις των υπόλοιπων μελών της ομάδας του Μπέργκμαν ενώ το βιβλίο κλείνει με ένα ανατρεπτικότατο cliffhanger (ένα σημείο που σταματάει απότομα τη δράση, εξασφαλίζοντας ονυχοφαγία στον ανυποψίαστο αναγνώστη)!

Θα επαναλάβω ότι τα βιβλία με τον Μπέργκμαν διαβάζονται με τη σειρά. Έτσι, κι εδώ έχουμε συνεχείς αναφορές στο δεύτερο βιβλίο, με αποκάλυψη καίριων σημείων της πλοκής και άμεση σύνδεση με τα γεγονότα του προηγούμενου βιβλίου, επομένως ο αναγνώστης δε θα μπορέσει να το απολαύσει αν το ξεκινήσει χωρίς να έχει διαβάσει τα προηγούμενα. Τέλος, το κείμενο έχει πολλά τυπογραφικά λάθη (μεταξύ άλλων επαναλαμβάνεται το εξής: στις παραγράφους των διαλόγων τα εισαγωγικά αγκαλιάζουν όλην την παράγραφο κι όχι τις προτάσεις που δείχνουν ότι κάποιος μιλάει, οπότε ο αναγνώστης μπερδεύεται και δεν ξεχωρίζει αν διαβάζει την αφήγηση ή την κουβέντα, π. χ. «Τι έχει συμβεί; Ειλικρινής ανησυχία στη φωνή») και λανθασμένες αποδόσεις στη νοελληνική γλώσσα φράσεων και λέξεων που δεν ευσταθούν στη ροή του λόγου μας (π. χ. «σε κάθε περίπτωση» αντί «εν πάσει περιπτώσει» ή «τέλος πάντων», «ένα ή δύο μαγνητικές ταινίες» κλπ.).